لال بمیرم اگر کور نگاهت کنم

پنجره را ببند

هنوز چیزى مانده

اتاقى سرد

ته مانده هاى سیگارى خاموش

و من که تو را در زمستان هفته ى پیش گم کردم

دلم مى خواهد

تاریکى

خواب هایم را نقاشى کند

و بعد سایه اى شبیه تو

در روزنامه هاى عصر

فقدانم را جشن بگیرد

نمى دانم اینجا کجاست

امّا پنجره را ببند

تا خواب مرا ببینی..

با چشم هاى بسته

کمتر به تو فکر مى کنم..

🖋رضا یوسف زاده تهرانى