پشت درخت توت

در یادداشتم جمله‌ای است که شاید آن روزها برایم خیلی جدی بود

اما الان مرا به خنده می‌اندازد

«برایم مهم نیست او رفته است و دیگر سراغی از من نمی‌گیرد

مهم این است که عشقی را که آن‌قدر به آن نیاز داشتم با خودش برده است

من احتیاجی به خود او نداشتم

عشق او را می‌خواستم تا زندگی‌ام را پر کند و به آن معنی ببخشد

او کالای پُربهایی را به یغما برده است.»
پس از ازدواج‌مان یک بار زنم به این یادداشت برخورد

و تا چند روز اصرار می‌کرد بگویم الان عشق گم‌شده‌ی من کجاست

و چه نوع زندگی‌ای دارد

ازدواج کرده است یا نه

باورش نمی‌شد که من حتىٰ اسمش را به ‌سختی در یاد دارم..

🖋احمد پوری