آینه هاى در دار

آدم ها می‌میرند

سکته می‌کنند

یا زیر ماشین می‌روند

گاهی حتی کسی عمدا ازبالای صخره ای پرتشان می کند پایین

این‌ها البته مهم است

ولی مهم تر همان نبودن آن‌هاست

این که آدم بیدار شود و ببیند که نیستش

کنار تو خالی است

بعد دیگر جای خالیشان می ماند

روی بالش

حتی روی صندلی که آدم بعد از مردنشان خریده است

آن وقت است که آدم حسابی گریه اش می گیرد

بیش تر برای خودش که چرا باید این چیزها را تحمل کند..

🖋هوشنگ گلشیرى